Als sinds mijn geboorte, of zelfs eerder, wandel ik hand in hand met verlies en trauma. Het is de rode draad doorheen mijn leven.

Verlies heeft verschillende gezichten en ik ontmoette ze allemaal: een afwezige biologische vader, meerdere zelfdodingen (2 grootouders en een broer), zelfmoordpoging van mijn papa die uiteindelijk overleden is aan kanker, overlijden door hartslagaderbreuk (stiefvader) en een overlijden van mijn zus na haar geboorte. Dit zijn trauma’s die ik op jonge leeftijd ervaren heb. Niet alles maakte ik bewust mee maar het liet littekens achter in mijn familiecontext.

Verlies houdt namelijk zoveel meer in. Denk maar eens aan de gevolgen van al het bovenstaande. Depressies, verslavingen, slaapproblemen, psychoses, … waren helaas nooit veraf in mijn familiecontext. Ook familiegeheimen, bedrog, een miskraam en een auto-immuunziekte zijn ervaringen die mij getekend hebben. Met mijn verhaal wil ik openheid creëren rond deze thema’s en het onbespreekbare bespreekbaar maken.

Al deze punten zorgden ervoor dat ik 10 jaar geleden heel diep zat. Walgelijke patronen, foute keuzes, automutilatie, donkere gedachten en zelfmedelijden waren niet veraf. Ik was een schim van wie ik ooit was en van wie ik nu ben. Ik voelde mij een slachtoffer van het leven en ik had geen sturing meer. Gevolg was: een zware depressie.