Verlies en rouw als achterkant van liefde
Rouw als achterkant van liefde! Dit betekent dat rouw een gezonde reactie en een natuurlijk proces is op het verlies van iemand/iets waaraan je gehecht was. In ons leven krijgen we er allemaal mee te maken, sterker nog: ons leven is een aaneenschakeling van kleine en grote verlieservaringen en daaraan gekoppelde rouwprocessen. Het verlies van een dierbare, een gemiste kans, een afwezige ouder, …
Algemeen kunnen we stellen dat rouwprocessen natuurlijk verlopen maar toch is het in de realiteit vaak gecompliceerder dan dat. In onze maatschappij zijn we namelijk zo ver van de natuur afgeweken waardoor rouw en emoties weinig ruimte krijgen en je hierin kan vastlopen. Zeker in geval van (oud) trauma, onveilige hechting, complexe emoties (vaak boosheid, schuld en schaamte), niet ondersteunend netwerk en belemmerende overtuigingen.
Hoe we op verlies reageren is voor iedereen anders, juist of fout bestaat niet. Na een verlieservaring kan de rouwende zichzelf en de wereld anders ervaren, prioriteiten verschuiven en vragen rond zingeving komen naar boven. Voor de rouwende staat het leven stil en draait de wereld toch door , de rouwperiode is nodig om zich aan te passen aan de nieuwe realiteit.
